این "نقدینگی" که همه سرزنش می کنند چیست؟

نقدینگی برای هر و همه چیز معمولاً مقصر است. گاوها آن را دوست دارند ، خرس آن را سرزنش می کند. اما یک چیز رایج است. وقتی از سرمایه گذاران می پرسید - "نقدینگی چیست؟"- آنچه در عوض به دست می آورید خیره ، لبخند ، یا در بهترین حالت ، جریان صندوق یا داده های حجم معامله شده است.

آیا تا به حال این سوال را به خودتان پرسیده اید؟نقدینگی چیست و چگونه آن را تعریف کنیم؟

در یک گفتگوی راهرو در اوایل کار من ، اغلب به من گفته می شد که سیل پول ناشی از تسکین کمی باعث می شود بازارها را مانند گذشته بالا ببرد. در موارد دیگر ، معامله گران مشتق با افزایش حجم ، علاقه آزاد را افزایش دادند و آن را "ساخت طولانی" در سهام خواندند. این نشانگر این بود که "دست های قوی" در بازار این اسکریپت را دوست دارد.

یکی از آشناترین منابع مربوط به نقدینگی ، معمولاً جریان FII و DII است. این یک روش معمول برای بیان این موارد به عنوان اصلی است و برای اکثر سرمایه گذاران ، تنها ابزاری برای اندازه گیری "نقدینگی" در بازار سهام است.

این بسیار گیج و گیج کننده من بود که من یک برگه تقلب ساده نوشتم تا به خودم بگویم نقدینگی چیست. ایناهاش -

نقدینگی ، قدرتمندترین و مهمترین منبع حرکات بازار ، از سه نوع اصلی است -

1. نقدینگی بازار

1. جریان صندوق از سرمایه گذاران نهادی خارجی ، موسسات داخلی از جمله صندوق های متقابل و روند سرمایه گذاری های خرده فروشی
2. کل ارزش معاملات سهام
3. وام در برابر اندازه و روند کتاب سهام
4. گزینه های باز و روند حجم باز
5. حجم معامله شده از جمله حجم تحویل

2. نقدینگی بین بانکی

1. نقدینگی بین بانکی به هر نقطه ای که سیستم بانکی با RBI ، بیش از حد و بالاتر از الزامات CRR قانونی ، به مازاد یا کسری اشاره دارد.
2. نقدینگی بادوام

3. در دسترس بودن اعتبار و خارج از کشور

1. رشد اعتبار و توانایی سیستم بانکی در وام
2. روند عرضه پول و تأثیر آنها

ساختار سه گانه فوق یک روش جامع برای بررسی نه تنها بخشی از نقدینگی در بازارها بلکه تصویری کامل از چگونگی تجلی نقدینگی در بازارهای مالی و اقتصاد ارائه می دهد.

بیایید به طور خلاصه به هر یک از این موارد نگاه کنیم.

نقدینگی بازار

جریان بزرگ سرمایه گذاران نهادی خارجی (FII) که سرمایه گذاری های پورتفولیوی خارجی (FPI) را وارد می کنند، به عنوان یکی از عوامل کلیدی تعیین کننده رفتار بازار در نظر گرفته شده است. ارزش کل بازار شرکت فهرست شده هند اکنون نزدیک به 250 تن است. تقریباً نیمی از این مبلغ در اختیار مروجین قرار می گیرد و مابقی به صورت شناور آزاد است. FPIها نزدیک به یک سوم از ارزش بازار آزاد شناور را در اختیار دارند. دارایی‌های آن‌ها عمدتاً در شرکت‌های بزرگ‌تر ادغام می‌شوند، و بنابراین، خرید و فروش سهام FPIها می‌تواند تأثیر زیادی بر قیمت سهام داشته باشد.

طی سال‌ها، موسسات داخلی از جمله صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک شاهد بوده‌اند که سهم آنها از نگهداری سهام از نزدیک به 10 درصد به حدود 15 درصد از سهام شناور آزاد در حال حاضر افزایش یافته است. حتی تغییرات جزئی در سهام این مؤسسات می تواند باعث تغییرات بزرگ در قیمت سهام شود و بنابراین برای بسیاری از معامله گران و سرمایه گذاران قابل نظارت است.

روزانه FII و DII روی هم نیمی از حجم معاملات روزانه در بازار نقدی هر روز را تشکیل می دهند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک داخلی از نظر کل دارایی‌هایشان در سهام هند به میزان قابل توجهی بزرگ شده‌اند. جریان های ثابت از طریق SIP ها و روند در حال تحول در سهام «دارایی تحت مدیریت» می تواند به فرد کمک کند تا برای تغییرات در الگوی خرید و فروش در طول مراحل نوسان بازار آماده شود.

اغلب، FPI ها و DII ها با خرید و فروش به طور متناوب رفتار متفاوتی دارند. این روندهای قدرتمندی را در بازارهای سهام ایجاد می کند. پیگیری این روندها و سنجش دلیل تغییر آنها بسیار مهم است.

بخش دیگر نقدینگی بازار به فراوانی سفارشات بازار و عمقی که بازار در آن فعالیت می کند، اشاره دارد. این معمولاً تابعی از احساسات بازار و رفتار روند است.

روندهای صعودی طولانی و پایدار سرمایه گذاران زیادی را به خود جذب می کند و آنها همچنان قیمت ها را افزایش می دهند. گفته می‌شود که بازارهای صعودی از جریان‌های ثابت سرمایه‌گذاران خرد تغذیه می‌شوند - به خوبی می‌دانند که این یک حلقه بازخورد با فضیلت است که با افزایش بازارها تکامل می‌یابد و زمانی که آنها اصلاح می‌شوند، خود به خود روشن می‌شود. این نوعی فرانکشتاین است که بازارهای گاوی در آن توسعه می‌یابند، و زمانی که روند تغییر می‌کند، خود را تغییر می‌دهد.

اکثر سرمایه گذاران با قیمت های بازار بسیار ضعیف، اسپردهای پیشنهادی خرید و فروش گسترده و حجم کم زمانی که قیمت ها به شدت کاهش می یابد، مواجه هستند. یک قانون سرانگشتی که به جلوگیری از حوادث ناگوار کمک می‌کند این بوده است که هیچ‌یک از شاخص‌های اصلی جهانی سهام در حالی که بالاتر از میانگین متحرک 50 روزه معامله می‌شوند، به مدار پایین‌تری برخورد نکرده است.

در دیدگاهی مشابه، افزایش سود باز با افزایش حجم به سهام در بخش‌های آتی و گزینه‌ها اجازه می‌دهد تا حرکات سریع‌تری داشته باشند، زیرا موقعیت‌های اهرمی به نفع این شمارنده‌ها هستند - با آگاهی کامل، از یک سری منقضی به سری دیگر، نوع تغییرات بهره باز که اتفاق می‌افتد به شناسایی کمک می‌کند. رهبر یک بازار

طعم چند مورد فوق را می توان در یک صفحه اکسل تنها با چند ردیف و ستون تنظیم کرد. وقتی روزانه ردیابی می شود، به دانستن میزان نقدینگی بازار کمک می کند.

نقدینگی بین بانکی

دومین و بیشترین نقل قول نقدینگی بین بانکی است. این امر معروف شد و از زمان بحران مالی جهانی همچنان محبوب ترین مورد علاقه شرکت کنندگان و رسانه ها باقی مانده است.

تا ژوئن 2021، سیستم بانکی 164 تن بدهی (سپرده تقاضای مشتری و مدت دار) و تقریباً 16 تریلیون روپیه سرمایه داشته است. این مبلغ 110 تن وام و 54 تریلیون روپیه در دارایی های ذخیره تامین می شود.

CRR و SLR دارایی های ذخیره را تشکیل می دهند. طبق دستورالعمل های RBI، بانک ها باید 4٪ از CRR و 18٪ SLR از تقاضای خالص و بدهی های زمانی (NDTL) را حفظ کنند. بنابراین در حدود 164 تن NDTL، بانک ها باید 6. 5 تن روپیه در CRR و 29. 5 تن تنین روپیه SLR (از طریق HQLA) حفظ کنند.

در هر روز، اگر سیستم بانکی موجودی CRR مازاد را بیش از 6. 5 تریلیون روپیه نگه دارد، این مازاد است و نام مازاد نقدینگی بین بانکی به آن داده می شود. همچنین اگر سیستم بانکی دارایی های نقدی با کیفیت بالا را در SLR بیش از مقدار قانونی نگهداری کند، به نقدینگی سیستم بانکی می افزاید. به عنوان مثال، در این زمان، سیستم بانکی نزدیک به 16 تریلیون روپیه مازاد بر HQLA (دارایی های مایع با کیفیت بالا) بیش از نیاز قانونی 29. 5 تریلیون روپیه دارد.

البته موارد فوق نمونه ای ساده از نگاه به مازاد نقدینگی بین بانکی است. روش‌هایی وجود دارد که از طریق آن این نقدینگی هر روز در پنجره تسهیلات تعدیل نقدینگی (LAF) RBI تغییر می‌کند. در اینجا، بانک ها می توانند یک شکل از مازاد را به دیگری بپوشانند تا کسری آن را در جای دیگری پوشش دهند، مثلاً از SLR تا CRR. بنابراین، در واقع، سطح قانونی کلی CRR + SLR را حفظ می کند.

این مازاد نقدینگی بین بانکی است که اغلب از آن به عنوان معیار کلیدی نقدینگی صحبت می شود. RBI نزدیک به پنج سال است که مازاد نقدینگی بین بانکی را حفظ کرده است و این منجر به شرایط مالی آسان تر شده است. با این حال، این نقدینگی بین بانکی را نمی توان به معنای واقعی کلمه وام داد. وقتی تقاضای جدید برای وام وجود دارد و بانک ها وام می دهند، سپرده دیگری در حساب وام گیرنده ایجاد می کند. بنابراین، وام دادن پول جدید ایجاد می کند و این بزرگترین ضریب فزاینده پول است.

آنچه نقدینگی مازاد بین بانکی انجام می دهد این است که شرایط مالی را آسان می کند ، نرخ پایین تر و چشم انداز برای آینده نزدیک قابل مشاهده تر است. این امر به بانک ها اجازه می دهد تا در صورت انتخاب بهتر ، تقاضا برای اعتبار را برآورده کنند.

در دسترس بودن اعتبار و خارج از کشور

بیایید ابتدا به عرضه پول نگاه کنیم. سه متغیر اصلی برای درک وجود دارد

M1 - یادداشت های ارز با بازده صفر ، سکه ها و سپرده های تقاضای بانکی

M2 - M1 و کلیه سپرده های بانکی پس انداز اداره پست

M3 - وسیع ترین اقدامات شامل M1 و تمام سپرده های زمان با سیستم بانکی.

بانک های مرکزی معمولاً ابزارهای سیاسی مانند تغییر نرخ بهره کوتاه مدت مانند نرخ repo یا تغییر مشخصات نقدینگی سیستم بانکی با کاهش نسبت های قانونی مانند CRR و SLR دارند. هنگامی که یک بانک مرکزی می خواهد یک سیاست ضد چرخه را برای ارتقاء رشد یا مبارزه با توقیف تصویب کند ، از اقدامات متعددی استفاده می کند. این نرخ بهره کوتاه مدت را کاهش می دهد ، مازاد نقدینگی در سیستم را افزایش می دهد و از بازار بین بانکی پشتیبانی می کند.

همچنین می تواند با افزایش میزان پول در گردش ، به نرخ های کمتری برسد. معمولاً ، بانکهای مرکزی با افزایش ارز در گردش ، یعنی چاپ یادداشت های ارز بیشتر ، M1 را هدف قرار می دهند. با این حال ، تأثیر واقعی بر اقتصاد زمانی است که پول گسترده تر (M3) بالاتر می رود. بزرگترین راننده پول وسیع (به عبارت ساده ، حدود دو سوم یا بیشتر) با تغییر تقاضا برای وام که تابعی از سپرده های مدت و سپرده های تقاضا است ، کمک می کند. این نوعی مرغ و تخم مرغ است.

هنگامی که یک بانک وام می دهد ، در بانک وام گیرنده سپرده ایجاد می کند. معاملات بعدی جریان پول را ایجاد می کند و تأثیر چند برابر دارد. وام های بیشتر سپرده های بیشتری ایجاد می کنند که به بانک ها اجازه می دهد بیشتر وام دهند. به طور خلاصه ، وام سپرده های خاص خود را ایجاد می کند.

واقعیت اساسی این است که بانک های مرکزی می توانند برای ایجاد تقاضا برای وام اقدامات کمی انجام دهند. تنها کاری که می تواند انجام دهد ایجاد شرایط مساعد برای وام گرفتن وام گیرندگان است. به طور خلاصه ، بانک های مرکزی در صورت استفاده از ابزارهای سیاست گذاری پولی معمولی ، تأثیر کمی در M3 دارند.

رشد در عرضه پول گسترده ، شاخص قابل اعتماد از رشد اقتصادی است. بانک های مرکزی ، قادر به حرکت M3 از طریق سیاست های متعارف نیستند و سپس به آنچه که سیاست پولی غیر متعارف یا کاهش کمی (QE) گفته می شود ، تکیه می کنند. بانک های مرکزی از طریق بازار ثانویه ، اوراق بهادار دولتی و سایر دارایی های با کیفیت بالا را از شرکت کنندگان مالی خریداری می کنند که بیشتر بانک ها هستند. این امر باعث می شود که بازده در این مقالات به محض تبدیل شدن به بانک های مرکزی به عنوان خریدار آخرین راه حل و در برخی موارد ، بزرگترین خریداران بازار سقوط کند. کاهش بازده و افزایش همزمان قیمت اوراق قرضه باعث بهبود ترازنامه ها می شود و به ابزارهای خط مشی متعارف می افزاید.

آنچه انجام می دهد ایجاد جستجوی بازده است. از آنجا که دارایی های درآمد ثابت یا اوراق قرضه ، بازده کمتری را شروع می کنند. سرمایه گذاران احتمالاً تخصیص خود را به نفع کلاسهای دارایی ریسک پذیر مانند سهام تغییر می دهند. این امر باعث می شود ترازنامه بخش شرکت ها با افزایش قیمت سهام آنها به طرز چشمگیری بهبود یابد و آنها را ارزان قیمت جمع کنند. این یک چرخه با فضیلت ایجاد می کند که در نهایت اقتصاد را از طریق هزینه های بالاتر شرکت ها و دولت ها افزایش می دهد. این ایده آل ترین چرخه ای است که بانک های مرکزی هدف قرار می دهند اما ممکن است برای درست کردن به عوامل دیگری دیگر احتیاج داشته باشند.

در اصل ، چرخه تسکین کمی یک تابع پشتیبانی از سیاست پولی معمولی است. این امر به طرز شگفت انگیزی در مجموعه های اقتصادی که رشد بالقوه اساسی دارند ، کار می کند.

بیایید ببینیم امروز در کجا ایستاده ایم:

• بسیاری از شاخص های نقدینگی بازار از زمان همه گیر افزایش یافته است. به عنوان مثال ، ارزش معامله شده در NSE به طور متوسط 2. 5 TN Rs Par-Pandemic تا 10 TN در MAR-20 شلیک شده و در ماه 13 TN در ماه باقی مانده است. معاملات آتی در حال نقاشی یک داستان گلگون دیگر با قراردادهای معاملات آتی سهام در 2200K است ، تعدادی که در بازار گاو نر 2017 1400 کیلوگرم ایستاده است. علاوه بر این ، قراردادهای معاملات آتی سهام خرده فروشی در 800K+بسیار زیاد است! این فقط نقدینگی نیست بلکه اهرم است. در سایر اشکال نقدینگی بازار کاهش یافته است. وام های علیه سهام در 62 میلیارد دلار در ژوئیه 20 به اوج خود رسید و اکنون با 44 میلیارد روپیه تسویه کرده است. جریان FII برای FY21 با 36 میلیارد دلار آمریکا بلند بود اما FY22 YTD 2. 1 میلیارد دلار آمریکا است. کاملاً واضح ، هنوز هم بسیاری از کانتورهای نقدینگی بازار بسیار مهم هستند ، سوال برای چه مدت است؟
• نقدینگی بین بانکی - هدیه RBI ، و نه! نقدینگی بین بانکی سالها قبل از تجویز در کسری بود و از آن زمان تاکنون در درجه ای مازاد بوده است. در ماه های گذشته ، به طور گسترده ای بین 5 TN تا 6. 5 TN Rs محدود شده است - سطحی که RBI در آن آسایش خود را بیان می کند ، اگرچه اخیراً به رکورد 10 TN Rs رسیده است. بسیاری از TLTRO ها و repos در این افزایش نقش داشته اند ، اما مهمتر از همه ، این بانک ها نیز هستند که به جای اینکه به پرداخت های اعتباری بپردازند ، مازاد را با RBI باز می گردانند. سرمایه گذاری های کلی SLR تقریباً 46 روپیه TN است ، حدود 16 روپیه بیش از آنچه که از نظر آماری نیاز دارد. در حالی که از ریسک ریسک توسط بانک ها یک نظریه محبوب است ، تقاضای اعتبار نیز در این بیماری همه گیر شده است. با توجه به اینکه نقدینگی بین بانکی نقدینگی یک شبه است ، نگاه کردن به نقدینگی با دوام بیشتر است که رشد آن در 12 ماه گذشته به طور متوسط 6 ٪ بوده است. نقدینگی بانکی به همان اندازه که به صورت نوری به نظر می رسد قوی نیست- با توجه به اینکه نقدینگی با دوام زیر تولید ناخالص داخلی اسمی قرار می گیرد.
• اعتبار غیر غذایی در سال گذشته 6 ٪ رشد داشته است ، اگرچه پوشش نقره ای است که وام های بلند مدت هنوز 12 ٪ رشد کرده است. اعتبار بانکی اکنون تنها بخشی از داستان اعتباری هند است که ECBS/اوراق قرضه شرکت/NBFCS/FinTech همه در چرخه کلی نقش دارند. از نظر تاریخی ، اعتبار آخرین شاخص برای بازیابی دوره های پس از رکود اقتصادی است اما همچنین سیگنال تأیید کننده برای بهبود پایدار است. به دلیل عدم اعتبار ، در حالی که M1 نزدیک به 16 ٪ رشد کرده است ، M3 تنها 11 درصد تخفیف در-زمان رشد کرده است. کل M3 در سیستم در 193 TN ، زیر تولید ناخالص داخلی اسمی برای سال است.

این همه گیر هند را از سرکوب های پولی خارج کرده است که در آن بیشتر تعداد نقدینگی عادی شده است. استعداد نقدینگی اضافی فقط در نقدینگی بازار قابل مشاهده است. نقدینگی ساختاری فقط شکاف ها را پر کرده است ، اما تاکنون نمی توان آن را "اضافی" نامید. از این گذشته ، "اضافی" نسبی است!

ماتریس نقدینگی در این زمان در بسیاری از مکان ها به رنگ قرمز چشمک می زند. قراردادهای برجسته در معاملات آتی و گزینه ها یکی از این مکان ها است. قرائت شدید در مورد نقدینگی بین بانکی همچنین به این معنی است که معکوس حتی به استانداردهای مازاد گذشته می تواند باعث ایجاد قسمت های بی ثبات در سهام شود. وقتی میانگین فوق برگردد ، از شرابهای عمیق احتیاط کنید.

در نتیجه

نقدینگی دارای طعم ها و شکل های زیادی است. ما باید همه آنها را ردیابی کنیم تا به درک آنچه که نقدینگی را تشکیل می دهد ، برسیم. بنابراین دفعه بعد که برخی از آنها می گویند سهام به دلیل نقدینگی در حال افزایش است ، می دانید که بسیاری از عوامل زودگذر یا ساختاری در بازی وجود دارد.

در این زمان نقدینگی در بیشتر اشکال آن مازاد است و بیشتر کلاس های دارایی را شناور نگه می دارد. اما در زره پوش ها وجود دارد زیرا ما در سرزمین هیچ کس هستیم و مسیر بازگشت را نمی دانیم. با تغییر نقدینگی شکل و رنگ ، برای حرکات بزرگ آماده باشید.